آینده جوانان را از روی خواسته ها ، و گفتار ساده اشان ، می توان پی برد ، نپنداریم که
میزان دارایی و یا امکانات آنها ، دلیلی بر پیروزی و شکست آنهاست ، تنها مهم خواسته و
آرزوی آنهاست . . .
 

• کم کم یاد خواهی گرفت تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را
  اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطر و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند و هدیه‌ها، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند.
  کم کم یاد میگیری
  که حتی نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری
• باید باغِ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی... باشی تا برایت گل بیاورد.
  یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی
  که محکم باشی پای هر خداحافظی
  یاد می‌گیری که خیلی می‌ارزی.
  

هر کجا هستم ، باشم،
آسمان مال من است.
پنجره، فکر ، هوا ، عشق ، زمین مال من است.
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچهای غربت؟

من نمی دانم
که چرا می گویند: اسب حیوان نجیبی است ، کبوتر زیباست.
و چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست.
گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
واژه ها را باید شست .
واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد.

چترها را باید بست.
زیر باران باید رفت.
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد.
با همه مردم شهر ، زیر باران باید رفت.
دوست را، زیر باران باید دید.
عشق را، زیر باران باید جست.

مرد درحال تمیز کردن ماشین بود که متوجه شد پسر ۸ ساله اش بر روی ماشین خط می اندازد مرد با عصبانیت چندین مرتبه ضربات محکمی بر دست کودک زد بدون اینکه متوجه آچاری که در دستش بود شود در بیمارستان کودک انگشتانش را از دست داد کودک پرسید: «پدر انگشتانم کی رشد می کند؟» مرد نمی توانست سخنی بگوید به سمت ماشین بازگشت و شروع کرد به لگد کردن ماشین و چشمش به خراشیگی کودک خورد که نوشته بود: «دوستت دارم پدر اگه خوشت امد لایک کن

مسافري كه تازه به اردبیل وارد شده بوده از آقا غضنفر مي پرسه ما اينجاغريبيم. كجا آمپول مي زنن؟ غضنفر باسنش رو نشون مي ده مي گه اينجا

دل..............
چه غریب می گیرد...
چه عجیب تنگ می شود....
و چه ساده می شکند.........
اگر دلی گرفت کار نمی شود کرد....
اگر دلی تنگ شد چاره ای ندارد.....
اما..........
کاش دلی را نشکنیم.....دل شکستن گاه عادتی است از روی اختیار......
عادت کرده این به شکستن......
با یک حرف با یک نگاه و حتی گاهی..............با یک سکوت...

بسه دیگه گریه نکن آتیش گرفتم بخدا

انقد خدا خدا نکن میسپارمت دست خدا

با اون چشات نگام نکن طاقت ندارم بخدا

گریه رو بس کن عزیزم صدات گرفته بخدا

فدای گریه هات بشم اینجوری بی تابی نکن

رو زخم من نمک نزن داغ منو تازه نکن

اسممو خط بزن برو آتیش بهم نزن برو

اشکاتو پاک کن عزیزم بغض منم گرفت برو

منو ببخشی عزیزم خدا تورو ازم گرفت

خدا واست تو آسمون یه عشق تازه ای گرفت

وقت از دعا گذشته و خاطره هات مونده واسم

میرم ولی اینو بدون نمیری از تو خاطرم

خداحافظ عزیز من خداحافظ تا روز نور

صدای گریه هات هنوز داره میاد از راه دور . . .

مردی بود بسیار متمکن و پولدار روزی به کارگرانی برای کار در باغش نیاز داشت. بنابراین، پیشکارش را به میدان شهر فرستاد تا کارگرانی را برای کار اجیر کند. پیشکار رفت و همه ی کارگران موجود در میدان شهر را اجیر کرد و آورد و آن ها در باغ به کار مشغول شدند. کارگرانی که آن روز در میدان نبودند، این موضوع را شنیدند و آنها نیز آمدند. روز بعد و روزهای بعد نیز تعدادی دیگر به جمع کارگران اضافه شدند. گر چه این کارگران تازه، غروب بود که رسیدند، اما مرد ثروتمند آنها را نیز استخدام کرد. شبانگاه، هنگامی که خورشید فرو نشسته بود، او همه ی کارگران را گردآورد و به همه ی آنها دستمزدی یکسان داد. بدیهی ست آنانی که از صبح به کار مشغول بودند، آزرده شدند و گفتند: این بی انصافی است. چه می کنید، آقا؟ ما از صبح کار کرده ایم و اینان غروب رسیدند و بیش از دو ساعت نیست که کار کرده اند. بعضی ها هم که چند دقیقه پیش به ما ملحق شدند. آن ها که اصلاً کاری نکرده اند.



مرد ثروتمند خندید و گفت: به دیگران کاری نداشته باشید. آیا آنچه که به خود شما داده ام کم بوده است؟